رسانه های همکار
هشتگ های داغ:
به جراحی بیلروت I یا II اشاره دارد. جراحی بیلروت I یعنی برداشت بخش دیستال معده و پیلور و آناستوموز انتها به انتهای بخش باقیمانده معده و دئودنوم است.
جراحی بیلروت II شامل برداشت بخش دیستال معده و پیلور و آناستوموز بخش باقیمانده معده به ژژنوم است (گاسترو ژژونوستومی).
چهار طرف شکم را با شان بپوشانید. به گونه ای که لبه تحتانی شان بالایی در وسط قفسه سينه، لبه شانهای طرفی در امتداد برجستگی ایلیاک قدامی_فوقانی و لبه فوقانی شان تحتانی در بالای سمفيزيس پوليس قرار گیرد، درپ لاپاروتومی.
1. از یکی از انسزیون های میدلاین فوقانی، ساب کوستال دوطرفه، یا توراكوابدومینال میتوان استفاده کرد. آمادگی لازم جهت انسزیون موردنظر جراح را داشته باشید. رترکتور موردنظر جراح را از قبل سرهم کرده و آماده داشته باشید. قبل از تحویل دادن لوله اینسوفلاتور به جراح باید از بسته بودن شیر کانولا ها اطمینان حاصل نمود تا از خروج CO۲ از داخل شکم جلوگیری گردد.
2. به لسر ساک وارد شده و انحنای کوچک و بزرگ معده را آزاد می کنند. جهت آزاد کردن معده، هرگونه چسبندگی با اتصال صفاقی پانکراس و پريتوئن خلفی آزاد می گردد.
ملاحظات: بر روی میز مايو، قیچی متس نبام (معمولی و بلند). کلمپهای هموستات (معمولی و بلند) و اپلایر متصل به کلیپ را آماده داشته باشید.
3. عروق موجود در قوس بزرگ معده، يعنی گاسترو اپیلوئیک و گاستریک کوتاه تحتانی را لیگاتور و جدا نموده، سپس عروق گاستریک راست و چپ را لیگاتور و جدا نموده و جداسازی بافتی باید به سمت دئودنوم (حداقل تا ۱ سانتیمتر از دئودنوم) ادامه یابد.
ملاحظات: استاپلر مورد نظر جراح را آماده کنید.
۴. دئودنوم، توسط یک کاتر خلفی (Linear cutter) جدا می شود. لیگاتور شریان های مربوط به معده ، کامل می گردد دئودنوم و معده متصل به هم باقی می مانند و ردیف خلفی بخیه های آناستوموز زده میشود.
5. فرایند دایسکشن تا جداسازی مری از معده، ادامه می یابد.
ملاحظات: استاپلر را جهت استفاده مجدد، آماده نمایید
6. معمولا از نخهای ۰-۳ قابل جذب و غیرقابل جذب استفاده می شود. جهت اندازه گیری ژژنوم می توان از نوار بند ناف ۱۸ اینچی استفاده نمود.
۷. لابه های شکم به طریق معمول بسته می شود.
چنان چه بیمار فاقد عارضه خاصی باشد معمولاً ظرف 4 تا 6 هفته به حالت عادی باز خواهد گشت، هرچند سبک زندگی او محدود شده است و رژیم غذایی او بسیار موضوع مهمی خواهد بود که باید با شرایط کنونی او سازگاری داشته باشد.
خون ریزی، عفونت موضع جراحی، باز شدن آناستاموز ها، هرنی انسزیونال و چسبندگی.
